S*km*ş*m dedim. Sahte bahçelerini. Söyle bana unutabilir mi? İnsanlar beni yeniden.
İmkanı var mı kararmış gökyüzünün
Dibine vurmuş yozlaşmış bahçesi.
İmkanı var mı...
S*km*ş*m dedim. Sistemin çarkları kemiklerime batarken. Haklıydı.
Kemiklerim, ne diri ne de ölüyken bakmayacak kimse yüzüme.
Ölüyken boşver.
Biticek günün gecesi, yorgunluk, bir sefalet töreni yapacak, kızgın.
Kitaplar bile umursamaz.
Hadi boşver diyelim. Hadi boşver diyelim eyvallah, bir kişinin sözüne. Sahi en son ne zaman duş aldın? Hani ölümün simgesi üzerinde gezerken, SESSİZ.
Ne zaman yok oldun, senin şehrin sokaklarında.
Hiç tattın mı esrikken? Bir çiçeğin bile kokusunu.
Aptal adam senin çareni buldu mu?
Bak mesela seni düşmüş, susuz damağına son kalan tükürükle bağlı insan.
Ne der ki yüreğin, Dünya'yı değiştirecek.
Ne der ki, dünyevi zevklerin, bilinenlerinin yarısını,
ayağına getirecek.
Çölü bilir misin ki sen?
Sen aslında bir başkasısın.
Bilir misin?
Yazarımız Mert Erbil'e sonsuz teşekkürler........
0 yorum:
Post a Comment